Zawód kosmetyczki to nie tylko upiększanie, to kontakt z drugim człowiekiem, dotyk, obecność, umiejętność słuchania. Tego już teraz w szkołach kosmetycznych nie uczą, kiedyś tak, nie każda ze słuchaczek szkoły mogła być kosmetyczką. Często ludzie do gabinetu przychodzą żeby się wygadać, pobyć trochę z kimś kto zna temat dla nas ważny. Najczęściej właśnie po to wracają do kosmetyczki po długiej nieobecności, po rozmowę, dotyk, zaufanie. Po to jadą z daleka przez całe miasto, mimo że w swoim bloku mają gabinet kosmetyczny.
Zadzwonił dzisiaj mąż mojej klientki, który chce przyjść na zabieg i przy okazji pogadać o swojej żonie, która zmarła rok temu, rozmowa była wzruszająca.
Od 20 lat zajmuję się kosmetyką onkologiczną i przez ten czas dotykałam twarzy setek kobiet chorych na nowotwór. Jednym się udało, inne przegrały walkę. Wydaje się, ze w obliczu choroby kosmetyka jest najmniej ważną sprawą, ale tak nie jest, dobry wygląd, sam fakt zadbania o niego w czasie choroby daje porządnego kopa energii i nadziei.
Współpracuję z Akademią Walki z Rakiem, z Fundacją Piękniejsze Życie, napisałam wiele artykułów o kosmetyce w czasie choroby i po niej, to doświadczenie jest dla mnie bardzo ważne, myślę czasami o nim jak o sukcesie zawodowym z którego jestem dumna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz